วิธีอยู่กับตนเอง อ่านแล้วดีเยี่ยมๆ

[Panitsupa]

หลักของการใช้ชีวิต ในชีวิตของคนเรา ที่มีความสุชได้ ลำดับแรกพวกเราจำต้องสร้างพื้นฐาน ของการมีสุขภาพ

ที่ดีไว้ก่อนบางทีอาจกล่าวได้ว่า เมื่อสุขภาพร่ า งกายของพวกเรานั้น แข็งแรงอารมณ์ย่อมผ่องใส ทำให้เรามองโลกในแง่ดี


การที่สุขภาพดี จะทำให้เรามีพละ กำลังทำอะไร ก็ได้หลายอย่ าง ในสิ่งที่เราต้องการทำ


จ้ะพวกเราจำเป็นต้องรู้จักที่จะรักตัวเอง อยู่ตามลำพังใหเ้แฮปปี้ เนื่องจากว่าหากวันใดวันหนึ่ง

ที่คนข้างไม่ได้เอาใจใส่ คุณอย่างเดิม ไม่อยากที่จะเดินทางไปด้วยกันกับคุณ

ไม่ต้องเสียใจไปเพราะว่าต่างฝ่ายต่างเลือกทางเดินเป็นของตนเองกันทั้งนั้น ชีวิตของคนเราแตกต่างกัน

ไม่มีผู้ใดที่จะสามารถเดินเคียงคู่คุณ ไปสุดจุดหมาย อย่ าให้คนนึงกลายเป็นทั้งหมดทั้งปวงของชีวิตคุณความซาบซึ้ง

ที่มีทดแทนความสัมพันธ์ไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนเป็นคนแปลกหน้า

คนเราทุกคนจะต้องศึกษาที่จะยิ้ม ถึงแม้ในใจของเราจะเจ็บ ไหนก็ตามมนุษย์ทุกคน


ล้วนมีความเห็นชราอยู่กับตนเอง อย่ าไปคาดหวังว่าคนใด เขาจะดีกับตัวคุณไปจนถึงตลอด


ตัวคุณเองควรที่จะฝึกฝนยิ้มบ่อยครั้ง และก็ทิ้งสิ่งที่ทำให้คุณไม่มีความสุขการ

อยู่ร่วมกันกับคนอื่นๆในสังคมนั้น พวกเราอาจจะเป็นไปได้ว่าจะมีบ้างที่จะต้องกระทบกระทั่งกับคนอื่นๆอยู่บ้าง

นับว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่เราจำเป็นจะต้องรู้จักดูใจตนเอง เพื่อไม่ให้การกระทบกระทั่งกัน

นั้นเอามาพร้อมความโกรธ เ ก ลี ย ด กัน คนไหนกันอื่นบางทีอาจจะไม่สบอารมณ์เรา โกรธเ ก ลี ย ด พวกเราได้

แต่ว่าพวกเราควรระงับสติเตือนสติตัวเอง อย่ าโกรธ ด่าว่าคนไหนกันแน่ก็พอ อย่ าเลือกคบคนเพียงหน้าตาคนหน้าตาดี

ไม่ใช่ว่าจิตใจจะดี ไม่ใช่ว่าจะนิ สั ยดีราวกับรูปร่ า งเค้าหน้า คนปัจจุบันถูกใจมองกัน

ด้านนอก พวกเราจะต้องรู้จักมองให้ลึกถึงจิตใจที่แท้จริง ว่าจริงแล้วเขาเป็นคนอย่ างไร

ไม่มีอะไรดังเดิม ควรเข้าใจธรรมชาติของมนุษย์ และก็โลกของพวกเรา ทุกอย่างทุกอย่ างล้วนแปรไปในทุกเมื่อ

ทุกนาที ตามระยะเวลา อย่ าเอาแนวทางการเก่า มาแก้ไขปัญหาใหม่แน่นอน

คนสองคนรักกันอาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดระยะเวลา อย่ าเอาแต่ร้องไห้

อย่ ามัวแต่เรียกร้อง ชีวิตของคนเรา จำเป็นต้องเดินต่อไป ข้างหน้าด้วยตัวของเราเองกำแน่นมากเท่าไรก็สูญเสียมากมาย

ลองให้ท่านนั้นลองคิดดูนะว่ายิ่งคุณกำแน่นเม็ดทรายก็จะร่วงออกจากมือมาก เหมือนกันกับผู้ที่เรากำแน่นเท่าไรนั้น

เขาก็จะพย าย ามที่จะออกมาจากเราไป เพราะความอึดใจควรถนอมน้ำใจต่อกันจะดีกว่าค่ะ เมื่อใดที่คุณรู้สึกท้อใจอย ากร้องไห้ ก็ร้อง

ออกมา แต่เมื่อร้องจนถึงพึงพอใจแล้ว ก็จำเป็นต้องลุกขึ้นยืนเดินขึ้นใหม่อิกครั้งในภายหน้าอย่ าท้อ ยุคนี้จำต้องสตรองให้ถึงที่สุดจ้ะ สู้ไปพร้อมกัน

สุดท้ายคนที่เป็นห่วงเรามากที่สุดไม่ว่าพวกเรานั้นจะทุกข์จะสุข พวกเราผู้นี้จะอยู่ข้างคุณเสมอก็คงจะไม่ใช่คนไหนเลย

บิดามารดาของเรานั้นเองค่ะ พ่อและแม่คือคนที่หวังดีต่อคุณมากที่สุดอย่ านึกถึงท่านทั้งสองเฉพาะ ในขณะที่ขาดเงิน ในสายตาของบิดามารดา

ตัวคุณเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลา แม้จะทำอะไรลงไปนั้น ให้ย้อนคิดถึงพวกท่าน

ให้ดีเสียก่อนที่จะลงมือกระทำลงไป เพราะผู้ที่จะเศร้าใจมากที่สุดนั้นก็ต้องเป็นท่านทั้งสองอย่ างแน่นอนค่ะ
ชีวิตสุขภาพดี
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13241/